Het is opvallend dat in onze maatschappij een onvervulde behoefte bestaat naar bevestiging door anderen en in het teken staat van onmiddellijke behoeftebevrediging. Die behoefte komt voort uit een fundamenteel onbevredigend gevoel. Veel mensen zijn op zoek naar dé oplossing voor dit knagende gevoel of geven bij voorkeur bepaalde situaties, het verleden of anderen de schuld. Wat ik zie in mijn praktijk is dat veel mensen als kind weinig bevestigd zijn. Er is aan hun natuurlijk verlangen naar bescherming en zekerheid,

Als ik pijn voel, dan gebeurt er ineens heel veel in mij. Ik ga denken (wat is er gebeurd? Wat heb ik gemist? Wat heb ik gedaan? Waarom doet die ander zo? Etc.), maar er kunnen ook gevoelens naar boven komen van boosheid of verdriet. Wat ik veel mensen zie doen is dat ze een (onbewuste) voorkeur voor boosheid hebben. Wat heel logisch is, aangezien boosheid een beweging naar buiten geeft. Je gooit ‘het’ gevoel letterlijk naar buiten. Je scheldt op

Het is soms moeilijk om te stoppen. Een pauze nemen van alles waar je druk mee bent. Je blijft doorgaan, terwijl je zo vaak zegt dat je behoefte hebt aan rust. Maar als je jouw lijf even laat stoppen met bewegen, dan valt op wat er allemaal beweegt bij jou van binnen. Dat kunnen gedachten zijn die door je hoofd razen, een gevoel van verdriet, onrust of misschien wel een diepe zucht. Eenzaamheid is er ook zo een. Veel mensen zijn